เจาะกระแส ‘อัญมณีและเครื่องประดับ’ กับมิติด้านความยั่งยืน

หากย้อนกลับไปเรื่องราวของ ‘เพชรสีเลือด’ ที่ตีแผ่เพชรที่มาจากแหล่งไม่ชอบธรรม เป็นแหล่งที่มีการใช้ความรุนแรงก่อกบฏขึ้น มีการใช้แรงงานทาสหรือบังคับแรงงานเด็กและผู้หญิงมาช่วยในการขุด เพชรที่ได้มาจึงถูกมองว่าเป็นเพชรที่ได้มาจากความโหดร้าย ทำให้เกิดกระแสเรียกร้องให้ดำเนินธุรกิจด้วยความโปร่งใส มีความรับผิดชอบต่อสังคมและสิ่งแวดล้อมมากขึ้น

ทำให้อุตสาหกรรมอัญมณีและเครื่องประดับ ก็มีการสร้างความตระหนักและให้ความหมายของจริยธรรมไว้เช่นกัน รวมทั้งการให้ค่าจ้างที่เป็นธรรมและมีสภาพแวดล้อมที่ปลอดภัยแก่คนงาน ครอบคลุมตั้งแต่ต้นน้ำถึงปลายน้ำ คือการทำเหมืองอย่างโปร่งใส มีการสร้างสุขอนามัยที่ดีให้คนงาน การตรวจสอบถึงแหล่งที่มาได้

รวมถึงต้องระมัดระวังต่อผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นกับสิ่งแวดล้อมและชุมชนใกล้เคียง การเลือกใช้วัตถุดิบในการผลิตที่อาจนำกลับมาใช้ใหม่ หรือรีไซเคิลได้ และการให้ค่าตอบแทนที่เป็นธรรมเหมาะสม 

ไม่พลาดทุกข้อมูล ข่าวสารที่น่าสนใจ อย่าลืมกดไลก์ Facebook bangkokbanksme 

และสิ่งสำคัญที่ผู้ผลิตต้องคำนึงถึงหากจะอยากนำพาธุรกิจไปสู่ความยั่งยืนได้สำเร็จ คือควรหลีกเลี่ยงการมีส่วนเกี่ยวข้องกับการละเมิดสิทธิมนุษยชน โดยการตรวจสอบมีหลายวิธี ทางเลือกหนึ่งก็คือการหามาตรฐานการรับรองที่เข้มงวด เพื่อตรวจสอบสภาพการทำงานภายในเหมืองและลดความเสี่ยงต่อการละเมิดสิทธิมนุษยชน เช่น องค์กรที่ให้การรับรองเหมืองทองอย่าง Fairtrade (http://www.fairgold.org) และFairmined (http://www.fairmined.org) อย่างไรก็ตาม ผู้ผลิตเครื่องประดับอาจหาวัตถุดิบโดยตรงจากเหมืองที่ได้รับการรับรอง และติดตามข้อมูลผ่านโครงการขององค์กรภาคเอกชนได้เช่นกัน

ปัจจุบันมีหลายองค์กรที่มีบทบาทในอุตสาหกรรมอัญมณีและเครื่องประดับ ต่างพยายามส่งเสริมและยกระดับการค้า ตลอดจนกระบวนการผลิตอัญมณีและเครื่องประดับให้มีความโปร่งใส ถูกต้อง และไม่กระทบต่อสังคมและสิ่งแวดล้อม อาทิ CIBJO, Ethical Metalsmith, Fair Jewelry Action,  Fairmined, Fairtrade, Responsible Jewellery Council (RJC) และ Natural Diamond Council (NDC)

ซึ่งองค์กรเหล่านี้จะให้ความรู้เพื่อสร้างความตระหนัก และให้ข้อมูลของผู้ผลิตวัตถุดิบและเครื่องประดับที่มีการพัฒนาอย่างยั่งยืน รวมถึงการกำหนดมาตรฐานที่เป็นแนวทางปฏิบัติไปสู่การพัฒนาอย่างยั่งยืน

สินค้าไทยกับศักยภาพด้านความยั่งยืน

สำหรับประเทศไทย ธุรกิจอัญมณีและเครื่องประดับติด 1 ใน 15 อันดับแรกของสินค้าไทยที่มีการส่งออกมากที่สุด โดยในปี 2563 มีมูลค่าการส่งออกรวม 578,941.7 ล้านบาท

ทั้งนี้ตัวเลขการส่งออก ยังเป็นปัจจัยเสริมให้มีการเติบโตของอุตสาหกรรมอัญมณีและเครื่องประดับ ทำให้เกิดการจ้างงาน และมีแรงงานจำนวนมาก ซึ่งส่งผลต่อเศรษฐกิจและ GDP ของประเทศไทย

นอกจากนี้แรงงานด้านการผลิตเครื่องประดับของประเทศไทยยังมีขีดความสามารถและความชำนาญ ในด้านการเจียระไนอัญมณีและพลอย ซึ่งเป็นที่ยอมรับของตลาดโลกอีกด้วย

ไม่เพียงเท่านี้อุตสาหกรรมอัญมณีและเครื่องประดับ ส่วนใหญ่แล้วผลิตจากผู้ประกอบการ SME ซึ่งมีหลากหลายอุตสาหกรรมที่เกี่ยวข้อง เช่น อุตสาหกรรมการเจียระไน อุตสาหกรรมการออกแบบ อุตสาหกรรมการผลิตและประกอบตัวเรือน และอุตสาหกรรมการทำวัสดุหีบห่อ เป็นต้น

ในอนาคตอันใกล้ธุรกิจอัญมณีและเครื่องประดับที่มีจริยธรรมและความยั่งยืน จะกลายเป็นหนึ่งในปัจจัยสำคัญในการตัดสินใจซื้อของผู้บริโภค และจะกลายเป็นกระแสหลักที่มาเปลี่ยนแปลงอุตสาหกรรมนี้ในการสร้างสรรค์ชิ้นงาน ดังนั้นผู้ประกอบการไทยจึงจำเป็นต้องคำนึงถึงมาตรฐานใหม่ของอัญมณีและเครื่องประดับ เพื่อให้ทันกับกระแสการเปลี่ยนแปลงของตลาดผู้บริโภค เพื่อจะได้ดำเนินกลยุทธ์ทางการตลาดให้ตอบโจทย์ได้ตรงใจลูกค้า และยังสามารถครองพื้นที่ส่วนแบ่งตลาดในประเทศต่อไปได้ในอนาคต

แหล่งอ้างอิง : ศูนย์ข้อมูลอัญมณีและเครื่องประดับ สถาบันวิจัยและพัฒนาอัญมณีและเครื่องประดับแห่งชาติ (องค์การมหาชน)

https://www.thaitextile.org/detail.2346

https://www.thaitextile.org/detail.2435

https://infocenter.git.or.th/