ข้อคิดชีวิตผ่านการดูหนังเรื่อง ‘The Intern’

เคยถามตัวเองมั้ย ?

คุณจะหยุดทำงานตอนอายุเท่าไหร่?

อยากประสบความสำเร็จในเวลาไหน

จะมีอายุขัยอยู่ได้ถึงเมื่อไหร่?

ข้อแรกและข้อที่สอง คงพอจะตอบกันได้ แต่ข้อสามนี่ใครจะไปรู้ ดังนั้นในเมื่อเราไม่สามารถกำหนดอายุไขของเราเองได้ ก็ต้องขอยืมคำกล่าวสวยๆที่ว่า ‘ทำทุกวันให้เหมือนไม่มีวันพรุ่งนี้’ มาใช้

ทำทุกวันให้ดีที่สุดนั่นแหละ!

ทราบหรือไม่ว่า มนุษย์หิน ซึ่งเคยมีอยู่ในโลกเมื่อหลายล้านปีที่ผ่านมา มีค่าเฉลี่ยจากเกิดจนตายอยู่ในช่วงอายุเพียง 26 ปี มนุษย์ยุคนั่นเริ่มใช้เครื่องมือหินแบบหยาบๆ อาศัยในถ้ำในป่า หากินจากการล่าสัตว์ ใครอายุเกิน 30 ปีก็ถือว่าอายุยืนยาวมากแล้ว

ขณะที่ค่าเฉลี่ยอายุคนในปัจจุบันสำหรับคนไทยมีค่าเฉลี่ยราว 70 ปี ยาวนานมากกว่ามนุษย์ยุคหิน 3 เท่า ทำให้รู้สึกว่าช่างโชคดีจริงๆ ที่ได้เกิดทันในยุคที่มีเทคโนโลยีที่ทันสมัย การแพทย์ที่มีประสิทธิภาพ ความเป็นอยู่ที่ดี ไม่ต้องนอนถ้ำเหมือนสมัยยุคหิน!

ไม่พลาดทุกข้อมูล ข่าวสารที่น่าสนใจ อย่าลืมกดไลก์ Facebook bangkokbanksme 

ในขณะที่รู้สึกซาบซ่านในใจเพียงลำพัง ก็คิดเลยเถิดไปถึงภาพยนตร์เรื่องหนึ่ง ‘The Intern’ เข้าฉายเมื่อปี 2015 เรื่องราวของ เบน วิทเทคเคอร์ (แสดงโดย เดอ นีโร )พ่อม่ายวัย 70 ปี ที่เบื่อหน่ายกับชีวิตเกษียณหลังจากที่ทดลองทำมาแทบทุกอย่างแล้ว แต่ยังรู้สึกถึงความว่างเปล่าของชีวิต ขาดการเติมเต็ม

เรื่องราวปูมาในตอนต้นก็แอบงง ...คนอายุใกล้ฝั่งปานนั้นจะเอาอะไรอี๊กกกกกละครับพ่อเฒ่า

เบน โตมาในยุคอนาล็อก ทำงานในบริษัทสมุดหน้าเหลือง 40 ปี เกษียณใช้ชีวิตวันหนึ่งภรรยาตายจาก และทำทุกอย่างที่อยากทำจนอายุ 70 ซึ่งก็ดูเหมือนเป็นคนที่โชคดีมากแล้ว แต่ เบน เลือกที่จะเซ็ตศูนย์ตัวเองใหม่ โดยการไปขอฝึกงานในบริษัทขายเสื้อผ้าออนไลน์ ของเจ้านายสาวแสนสวยทำงานเก่ง ‘จูลส์ ออสติน’ (แสดงโดยแอนน์ แฮทธาเวย์)

เนื้อเรื่องดำเนินไปอย่างเรียบง่าย แต่ไม่น่าเบื่อ ทำนองพ่อเฒ่าเบนวัย 70 ไปเรียนรู้งานกับเด็กคราวลูก ที่เผชิญปัญหาการเติบโตที่รวดเร็วของธุรกิจจนต้องพยามหาคนมาช่วยบริหาร

ด้วยเรื่องช่องว่างระหว่างวัย ช่วงแรกก็ไม่เข้าใจกัน แต่ความเป็นผู้ใหญ่ที่เฟรนลี่และมีแนวคิดเชิงบวกตามแบบฉบับคนอาบน้ำร้อนน้ำเย็นมาก่อน ทั้งเบนและจูลส์ จึงกลายเป็นเจ้านายลูกน้องที่เกื้อกูลกันได้อย่างเหลือเชื่อระหว่างคนสองเจน

เบน คือคนเจนเบบี้ บูมเมอร์ ที่ผ่านโลกมาก่อน มีแนวคิดที่เปิดรับทั้ง ประเด็นชีวิตคู่ การปรับตัวในสังคมใหม่ การเปิดใจ การตัดสินใจและเป้าหมายของชีวิต

ขณะที่จูลส์ คือสาวเจนมิลเลนเนียล โตมากับสมัยนิยม เทคโนโลยีและความฉาบฉวย เหมือนจะแกร่งแต่ก็ผิดพลาดเยอะ ดังนั้นตัวอย่างของเธอจึงเป็นตัวแทนของคนเจนเดียวกันได้ดี

อยากรู้ละสิว่าเกิดอะไรขึ้นต่อ...ไม่สปอยให้ไปดูเอง

ประเด็นหลักที่หยิบยกภาพยนตร์เรื่องนี้มาเปรียบเทียบ คือมุมมองการใช้ชีวิตของเบน เขาโชคดีมีคู่รักที่ใช้ชีวิตร่วมกัน 40 ปี มีงานอดิเรกคือไปร่วมพิธีศพคนรู้จักที่ทยอยลาโลกไป แต่ก็ไม่เคยจิตตก มีแววตาที่อบอุ่นแต่สะท้อนความเท่าทันของคนที่ใช้ชีวิตมายาวนาน แถมยังทะมัดทะแมงพอที่จะค้นหาความรักครั้งใหม่กับใครสักคน

นี่คือเสน่ห์ของการมีชีวิต ...

บางที เราอาจต้องตั้งคำถามใหม่ อาจไม่จำเป็นต้องประสบความสำเร็จ อาจไม่ต้องหยุดทำงาน ไม่จำเป็นต้องหยุดเรียนรู้และปรับตัว และไม่จำเป็นต้องตั้งเป้าหมาย ยิ่งไม่ต้องทราบกฎเกณฑ์ของธรรมชาติว่าเราจะจากโลกนี้ไปตอนไหน

เพราะตราบเท่าที่เรามีชีวิต ทุกทางที่เราเดินผ่าน ทุกเรื่องราวที่เคยพบ จะดีหรือร้ายมันก็คือร่องรอยของชีวิต ...

แถมโชคดีแค่ไหนแล้วที่ค่าเฉลี่ยอายุเรายังสูงกว่ามนุษย์ยุคหินตั้งสามเท่า !!!

สารคดี AI ที่เราอยากแนะนำให้คุณดู

ผลกระทบทางเศรษฐกิจกับการละเมิดลิขสิทธิ์ออนไลน์